category_news
Mysterieuze zee-egelsterfte ontrafeld: trilhaardiertjes veroorzaken massa-sterfte op Caribische koraalriffen
Een internationaal team van onderzoekers, waaronder Wageningen University & Research en Hogeschool Van Hall Larenstein, heeft de oorzaak gevonden van massasterfte onder Caribische zee-egels van het soort Diadema antillarum. Het onderzoek is nu gepubliceerd in Science Advances.
Zee-egels zijn belangrijke grazers en zorgen ervoor dat algen onder controle gehouden worden op onder andere koraalriffen. In 2022 stierven zee-egels in een groot deel van de Caribische Zee. De sterfte werd voor het eerst waargenomen in januari op de Amerikaanse Maagdeneilanden. Sindsdien heeft de sterfte zich snel uitgebreid en verspreid.
Geïnfecteerde zee-egels werden snel ziek en binnen een paar weken stierf tot 99% van een populatie. Dit is catastrofaal voor de Caribische koraalriffen, die al erg onder druk staan door klimaatverandering en andere bedreigingen. Zonder de zee-egels raken de riffen overwoekerd met algen, waardoor koralen zich niet langer kunnen vestigen.
Dader ontmaskerd
Het team van onderzoekers heeft op veel verschillende Caribische eilanden zieke en gezonde zee-egels verzameld, waarmee uiteindelijk geconcludeerd kon worden dat trilhaardiertjes verantwoordelijk zijn voor de massasterfte. Dit is gevonden door genetisch materiaal van gezonde en zieke zee-egels te vergelijken met allerlei potentiële ziekteverwekkers. Een trilhaardiertje (Philaster sp.) was aanwezig in alle zieke zee-egels en absent in gezonde zee-egels op andere plekken. De ziekteverwekker is vervolgens in Florida geïsoleerd en gezonde zee-egels die in het lab eraan blootgesteld werden, vertoonden al snel ziekteverschijnselen. In de zieke zee-egels werden de trilhaardiertjes gevonden, wat een duidelijk bewijs is dat de trilhaardiertjes de primaire ziekteverwekker waren die de massasterfte veroorzaakten.
Eerdere sterfte
De ziekteverschijnselen bij zieke Diadema zee-egels in 2022 leken sterk op de verschijnselen die tijdens een eerdere massale stefte in de jaren ‘80 werden waargenomen: gebrek aan controle over de buispoten, trage reactie van de stekels gevolgd door het verlies ervan en necrose van de opperhuid. Dit werd waargenomen bij zowel laboratorium- als wilde zee-egels
Het wetenschappelijke artikel is inmiddels gepubliceerd in Science Advances en vormt een belangrijke eerste stap om dit soort ziekte uitbraken in de toekomst te voorspellen en mogelijk te voorkomen. Dit is essentieel, aangezien de graasactiviteiten van de Diadema zee-egels cruciaal zijn voor de instandhouding van de Caribische koraalriffen.